วันพุธที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

:: โชคชะตากับความรัก :::

:: โชคชะตากับความรัก :::

ความทุกข์มาจากไหน 
ถั่วในกำมือ 
พระพุทธองค์ตรัสว่า จิตของคนเรานั้นเหมือนกับลิง 
เราจึงเรียนรู้เรื่องของจิตใจของเราได้มากมาย จากพฤติกรรมของลิง 
ลิงนั้นเกลียดกะปิ ถ้ากะปิถูกมือมันเมื่อไหร่ 
มันจะถูนิ้วกับพื้นจนเลือดไหลเต็มมือ จนกว่ากลิ่นกะปิจะหาย 
ในที่สุดจนกลายเป็นว่ากะปิถึงจะร้ายก็ไม่ร้ายเท่าความเกลียดกะปิ 
ที่มือลิงเป็นแผลเหวอะหวะ ไม่ ใช่เพราะกะปิ 
หากเป็นเพราะความจงเกลียดจงชังกะปิต่างหาก 
สิ่งที่เราเกลียดนั้น 
บ่อยครั้งไม่น่ากลัวเท่ากับความเกลียดชังในจิตใจเรา 
ความเกลียดชังหรือพูดให้ถูกก็ คือความรู้สึกอยากผลักไส 
ซึ่งรวมทั้งความโกรธและความกลัว 
จึงเป็นเจ้าตัวร้ายที่เราต้องระวังให้มากๆ 
แต่นั่นเป็นเพียงครึ่งหนึ่งของความจริงเท่านั้น 
นอกจากความอยากผลักไสแล้ว 
ความยึดติดเป็นอีกสิ่งหนึ่ง ที่เราต้องระวังไม่แพ้กัน 
กลับมาที่ลิงจอมซนอีกที - ในอินเดีย 
ลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้าน เพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน 
ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิง โดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ 
พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้ 
ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อ 
วันดีคืนดี ลิงมาที่สวน เห็นถั่วอยู่ในกล่องก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว 
แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่อง 
เพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้ 
ลิงพยายามดึงมือเท่าไหร่ก็ไม่ออก 
พอชาวบ้านมาจับก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียว 
สุดท้ายก็ถูกคนจับได้ 
ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่า เพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้น มันก็เอาตัวรอดได้ 
แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย จึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก 
มีหลายอย่างที่เราอยากได้ใฝ่ฝัน จึงถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่น 
เวลาประสบปัญหา เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง 
ปัญหาก็คลี่คลาย แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย 
จึงเกิดผลเสียตามมามากมาย 
ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึดจะชอบหรือพึงใจกับอะไรก็ตาม 
อย่าถึงกับยึดติดจนเหนียวแน่นเกินไป 
เพราะโอกาสที่หน้ามืดตามัวนั้นมี สูงจนหาทางออกไม่เจอ 
ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น ถ้าเรารู้จักปล่อยวางบางสิ่งเสียบ้าง 
มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ 
บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของปัญหาเท่านั้น 
หากเป็นทางออกจากปัญหาเลยที่เดียวความจริง 
การอยากผลักไสอะไรสักอย่าง 
ก็เป็นการติดยึดอีกแบบหนึ่งนั่นเอง 
ทั้งๆ ที่ลิงพยายามถูกำจัดกลิ่นกะปิไปจากมือ 
ก็อดไม่ได้ที่จะดึงมือมาดมหากลิ่นกะปิซ้ำแล้วซ้ำเล่า 
รู้ทั้งรู้ว่ากลิ่นกะปินั้นเหม็น แต่ก็ดมมือไม่ยอมเลิกง่ายๆ 
ในทำนองเดียวกัน ไม่ว่าเราจะโกรธอะไรหรือเกลียดใคร 
ก็มักดึงสิ่งนั้นหรือคนนั้นเข้ามาในจิตใจ ให้ครุ่นคิดเสมอ 
ไม่ยอมปล่อย ไม่ยอมวางเสียที ทั้งๆ ที่ยิ่งคิดก็ยิ่งทุกข์ 
ปล่อยวางเสียเถิด แล้วใจเราจะเบาขึ้นเป็นกอง 
ความทุกข์ทั้งหลายไม่ว่าจะเป็นเพราะพลัดพรากจากสิ่งที่รัก 
หรือประสบกับสิ่งที่ไม่พึงปรารถนา 
ที่มันบีบคั้นกดทับจิตใจเราไม่หยุดหย่อนเสียที 
ก็เป็นเพราะเราไปยึดไปแบกมันเข้าไว้ ทั้งวันทั้งคืน 
ในหลายกรณี ความทุกข์ก็ไม่ได้มาจากไหน 
หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย ดังเจ้าลิงหวงถั่วนั่นเอง

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

โหวดแล้วคุณจะไม่โสด
14 กุมภาพันธ์ จำจนวันตาย
  โหวตให้หน่อยนะครับ...จุ๊บๆ