เสียใจไม่ใช่เรื่องแปลก ((แต่หากเสียใจไม่จบสิ้น นั่นจึง แปลก))………..//
ความอ้างว้างไม่ได้โหดร้ายอะไรนัก
มันก็แค่ช่วง เวลาที่เธอควรใช้มันให้กับตัวเอง
หลังจากที่วุ่นวายไปกับชีวิตคนอื่นมานานพอควร
ถ้าเธอเคยหกล้ม เธอก็จะเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้น
ไม่ใช่ คิดจะไม่เดินอีกเลย
บางครั้งคนเรา
ก็ต้องยอม รับในสิ่งที่ตัว เองไม่เข้าใจ
และต้องยอมรับในการตัดสินใจของคนอื่น
ถึงมันจะไม่ดีกับเธอ เลยก็ตาม
เพราะเราเลือกแต่เหตุการณ์นี้
ให้เกิดกับชีวิตเราไม่ได้เสมอ ไป
ความรักก็มีชีวิตเหมือนดอกไม้
และไม่มีแจกันใด
จะถนอม ความงามของดอกไม้ไว้ได้ตลอดไปหรอก
ความเสียใจไม่ใช่เรื่องแปลก
แต่ หากเสียใจไม่จบสิ้น นั่นจึงแปลก
ในขณะที่โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์
มัน ก็ต้องไม่ลืมที่จะหมุนรอบตัวเอง
ในขณะที่เธอรักใคร
เธอก็ต้องไม่ลืมที่ จะรักตัวเอง
หากคนเรามีความรักได้ครั้งเดียวในชีวิต
นั่นจึงควรร่ำ ร้องเมื่อรักได้สูญหาย
แต่ความจริงแล้ว
คนเรามีความรักได้หลายพันครั้ง ตลอดทั้งชีวิต
เมื่อเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่เหลือใคร
นั่นคือสัญญาณ เตือนว่า
เธอควรให้ความสำคัญกับตัวเองได้แล้ว
คนเราสามารถจำอะไรก็ ได้
แต่เมื่อจำแล้ว
กลับไม่สามารถเลือกที่จะลืมบางส่วนของมันได้
แต่เลือกที่จะนึกถึงมันให้น้อยที่สุดได้
ไม่ว่าความรักจะทำให้วันนี้ของ เธอปวดร้าวยังไง
แค่ครั้งหนึ่ง เธอเคยได้รัก คนที่อยากรัก
เธอก็โชคดี มากแล้ว
สำหรับบางคน
ถ้าจะรัก ก็ยังไม่เจ็บ ถ้าเคยรัก ก็แค่เคย เจ็บ
แต่ถ้ายังรัก ก็จะยังเจ็บ
ขึ้นอยู่กับว่า เธออยากเป็นแค่คนที่เคย เจ็บ
หรืออยากเป็นคนที่ยังเจ็บอยู่ทุกวัน
เธอเคยฝืนใจรับใบ ปลิว
ที่แจกตามหน้าห้างสรรพสินค้า
เพราะเกรงใจคนแจกมันและ บางที
อาจมีคนรับความรักของเธอไป
เพราะเหตุผลอย่างเดียวกัน
สุดท้าย เขาก็ทิ้ง มัน
เหมือนกับที่เธอทิ้งใบปลิวนั่นแหละ
คนบางคน
เป็นเพื่อนที่ ดีได้ เป็นพี่ที่ดีได้ เป็นน้องที่ดีได้
แต่เป็นคนรักที่ดีไม่ได้
ก็ควร ให้เขาเป็นในสิ่งที่เขาเป็นได้ และเป็นได้ดี
หลายๆสิ่งในโลก
ล้วน ถูกสร้างมาให้มีด้านตรงข้าม
มันจึงต้องมีจุดผกผันแปรเปลี่ยน
ความรักก็ มีจุดเปลี่ยนของมัน
จึงเป็นเรื่องจำเป็น ที่เธอต้องยอมรับมันให้ ได้
แก้วกาแฟใบโปรด แตกไปเสียแล้ว
เก็บไว้ก็บาดมือ
ความรัก จาก ไปเสียเสียแล้ว
เก็บไว้ก็บาดใจ
สำหรับความรักที่ผ่านมา
ควรแยก ให้ได้ว่า อะไรควรจำไว้ประทับใจ
อะไรควรจำไว้เป็นบทเรียน
ค่ำคืน แห่งความเงียบเหงา
ไม่ได้ยาวนานไปกว่าคืนไหนๆหรอก
อีกไม่นานก็เช้า ชีวิตก็วุ่นวายเหมือนเดิมแล้ว
หนังสือเล่มไหนที่อ่านแล้วไม่ถูกใจ
ก็ไม่ต้องกลับไปอ่านรอบสอง
ความทรงจำที่นึกถึงแล้วเจ็บปวด
ก็อย่าไปนึก ถึงมันเป็นครั้งที่สอง
เมื่ออ่อนแอจนถึงที่สุด
ความเข้มแข็งจะเข้า มาแทนที่
เมื่อเธออยากให้หัวใจมีความรัก
ก็ต้องยินยอมที่จะให้มัน เจ็บปวด
เหมือนเด็กที่อยากจะเดิน
ก็ต้องยินยอมที่จะล้มลุกคลุก คลาน
ความรู้สึกสูญเสีย ร้ายแรงเสมอ
สำหรับคนที่ไม่ยอมรับความ จริง
ความเจ็บปวด
ไม่ได้ต้องการเวลาเพียงไม่กี่วันในการรักษา
ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่า
เธอจะเลิกเจ็บปวดเมื่อไหร่
แต่มันอยู่ที่ ว่า
เธอจะใช้ชีวิตในขณะที่ยังเจ็บปวดอย่างไรต่างหาก
คนที่ควรรัก อาจไม่ใช่คนที่เธอรัก
อาจไม่ใช่คนที่รักเธอ
อาจไม่ใช่คนที่รักกันมา ก่อน
อาจไม่ใช่คนที่กำลังรักอยู่
อาจไม่ใช่คนที่คิดจะรัก
แต่คนที่ ควรรัก
อาจเป็นคนที่เธอยังไม่เคยรักเลยก็ได้
ทำไมต้องเรียกร้องความ รักจากคนๆเดียว
ในเมื่อเธอก็มีความรักจากคนรอบข้างมากมาย
ไม่มีความ เจ็บปวดครั้งใด
ไม่ให้ประโยชน์กับชีวิต
ขึ้นอยู่กับว่า
เธอรู้จัก ที่จะใช้ความเจ็บปวดนั้นทำให้เธอเข้มแข็ง
หรือปล่อยให้มันทิ่มแทง จนเจ็บซ้ำ แล้วซ้ำเล่า
การเปลี่ยนแปลง เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นง่ายที่สุด
และ ยอมรับได้ยากที่สุด
แต่เมื่อเรายอมรับได้แล้ว
มันก็จะเป็นเรื่องธรรมดา ที่สุด
ความรักไม่ได้ทำร้ายใคร
แต่คนเรามักใช้มันทำร้ายตัว เอง
เด็กที่เพิ่งหกล้ม
อย่าไปถามเขาว่า
เจ็บมากมั้ย หายเจ็บ หรือยัง
นั่นจะทำให้เขายิ่งร้องไห้
หัวใจที่เจ็บปวด
ก็อย่าไปถาม ซ้ำๆถึงความเจ็บนั้นเลย
ความเจ็บปวดที่ร้ายแรงที่สุด คือ
ความเจ็บ ปวดที่เธอเฝ้าคิดถึงแต่มันซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ถ้าเธอเคยล้ม
เธอก็จะเดิน อย่างระมัดระวังมากขึ้น
นั่นเองคือเหตุผลว่า
ทำไมคนเราจึงต้องเจ็บปวด เสียบ้าง
ถ้าความรักของเธอเหมือน ดอกไม้
หัวใจเขา เหมือนทะเลทราย
คงเปล่าประโยชน์ นี่เธอจะปลูกดอกไม้ให้ งดงาม
ในทะเลทราย
ระหว่างการเดินทาง
หากมีเพื่อนร่วมทางสัก คน
ก็นับว่าเป็นโชคดีของเธอแล้ว
และเมื่อเขาจำเป็นต้องแยกไป
เธอควร ขอบคุณที่เขาร่วมทางมา
ไม่ใช่ตัดรอนต่อว่า ที่เขาแยกทางไป
ว่ากัน ว่า ช่วงชีวิตของคนเรามีจำกัด
ยิ่งใช้เวลาไปกับความเศร้าโศกนานเท่า ไหร่
ก็จะเหลือช่วงเวลาที่ดี ลดน้อย ลง
Credit : http://radiosms.freei.co.th/webboard/viewtopic.php?f=22&t=73
--
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น