ของฝากจากพี่

กลอนก่อนจาก

 

ของฝากจากพี่

 

          วันที่หนึ่ง ธันวา ปีห้าศูนย์                ลาก่อนทุน ราชการ ที่สะสม

ยี่สิบสอง ปีกว่า ฝ่าคลื่นลม                        จากใจผม ก้มราบ ขอกราบลา

          ก่อนจะจาก ฝากไว้ อนุสรณ์             เป็นบทกลอน ตอนคิดถึง คนึงหา

แม้นตัวไกล ใจอยู่ ไม่ห่างตา                     เหตุมรรคา พาเดิน ไปตามธาร

          รักนะรัก อยากบอก ไว้ตรงนี้             เพราะเป็นที่ สร้างตน จนอาจหาญ

ให้ทุกสิ่ง จนยืนยง คงสำราญ                     และเบิกบาน อยู่ได้ ในเวที

แม่ย้ำขอ พ่อเตือน ให้ลูกคิด            สุจริต ต้องยึดมั่น อย่าละหนี

หมั่นกระทำ เข้าไว้ ในกรรมดี                     ความสุขี จะเกิด ขึ้นกับตน

นี่แหละคือ คำสอน ที่ยึดมั่น             เป็นสำคัญ พลันก่อ บังเกิดผล

เติบโตได้ หลอมเข็น เป็นผู้คน                             ก็เพราะผล ของคำ พ่อแม่เตือน

          อีกสิ่งหนึ่ง ที่อยาก ฝากน้อง ๆ         ขอให้ท่อง จำไว้ อย่าละเฉือน

จงขยัน อุตสาหะ ละแชเชือน                     แล้วดาวเดือน จะได้ อย่างแน่นอน

          ในความคิด ของพี่ หากเปรียบเทียบ   ความเก่งเฉียบ กับสิ่ง ที่ได้สอน

คือขยัน เข้าไว้ ในคำกลอน                       ผลสะท้อน ย้อนตน อะไรดี

          หากเก่งแล้ว ไม่ขยัน นั้นย่อมหมด     ห่างหายหด หมดภูมิ ปัญญาหนี

แต่หากเพิ่ม เติมขยัน หมั่นทวี                    ทุกสิ่งที่ ขวางกั้น ย่อมบั่นลง

          นี่คือคำ ที่อยาก ฝากเอาไว้              เตือนดวงใจ ของน้อง อย่าลืมหลง

แล้วพรนี้ จะค้ำ ย้ำมั่นคง                           และยืนยง มีคุณค่า สง่างาม

          ขอคำนบ จบจาก ฝากแค่นี้              สุดท้ายมี คำอำนวย ด้วยสิ่งสาม

สุข รัก พร ที่เลิศ ประเสริฐงาม                             ให้ติดตาม ต้อนรับ กับทุกคน

 

                                                                   วิสุทธิ บุญญะโสภิต

                                                                   26 ตุลาคม 2550

                                                                   นครโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น