วันจันทร์ที่ 24 มกราคม พ.ศ. 2554

ของฝากจากพี่

กลอนก่อนจาก

 

ของฝากจากพี่

 

          วันที่หนึ่ง ธันวา ปีห้าศูนย์                ลาก่อนทุน ราชการ ที่สะสม

ยี่สิบสอง ปีกว่า ฝ่าคลื่นลม                        จากใจผม ก้มราบ ขอกราบลา

          ก่อนจะจาก ฝากไว้ อนุสรณ์             เป็นบทกลอน ตอนคิดถึง คนึงหา

แม้นตัวไกล ใจอยู่ ไม่ห่างตา                     เหตุมรรคา พาเดิน ไปตามธาร

          รักนะรัก อยากบอก ไว้ตรงนี้             เพราะเป็นที่ สร้างตน จนอาจหาญ

ให้ทุกสิ่ง จนยืนยง คงสำราญ                     และเบิกบาน อยู่ได้ ในเวที

แม่ย้ำขอ พ่อเตือน ให้ลูกคิด            สุจริต ต้องยึดมั่น อย่าละหนี

หมั่นกระทำ เข้าไว้ ในกรรมดี                     ความสุขี จะเกิด ขึ้นกับตน

นี่แหละคือ คำสอน ที่ยึดมั่น             เป็นสำคัญ พลันก่อ บังเกิดผล

เติบโตได้ หลอมเข็น เป็นผู้คน                             ก็เพราะผล ของคำ พ่อแม่เตือน

          อีกสิ่งหนึ่ง ที่อยาก ฝากน้อง ๆ         ขอให้ท่อง จำไว้ อย่าละเฉือน

จงขยัน อุตสาหะ ละแชเชือน                     แล้วดาวเดือน จะได้ อย่างแน่นอน

          ในความคิด ของพี่ หากเปรียบเทียบ   ความเก่งเฉียบ กับสิ่ง ที่ได้สอน

คือขยัน เข้าไว้ ในคำกลอน                       ผลสะท้อน ย้อนตน อะไรดี

          หากเก่งแล้ว ไม่ขยัน นั้นย่อมหมด     ห่างหายหด หมดภูมิ ปัญญาหนี

แต่หากเพิ่ม เติมขยัน หมั่นทวี                    ทุกสิ่งที่ ขวางกั้น ย่อมบั่นลง

          นี่คือคำ ที่อยาก ฝากเอาไว้              เตือนดวงใจ ของน้อง อย่าลืมหลง

แล้วพรนี้ จะค้ำ ย้ำมั่นคง                           และยืนยง มีคุณค่า สง่างาม

          ขอคำนบ จบจาก ฝากแค่นี้              สุดท้ายมี คำอำนวย ด้วยสิ่งสาม

สุข รัก พร ที่เลิศ ประเสริฐงาม                             ให้ติดตาม ต้อนรับ กับทุกคน

 

                                                                   วิสุทธิ บุญญะโสภิต

                                                                   26 ตุลาคม 2550

                                                                   นครโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น

 

 


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

โหวดแล้วคุณจะไม่โสด
14 กุมภาพันธ์ จำจนวันตาย
  โหวตให้หน่อยนะครับ...จุ๊บๆ